Publieksruimten
Grote Zaal
De Grote Zaal van de Munt waar het publiek komt, met zijn roodfluwelen zetels, verguldsel, loges en balkons... ook dat is een werkplek.
Het is de laatste voorstelling, de stoelen zijn leeg en de deuren gaan dicht. De Grote Zaal wordt weer een cocon voor repetities, en weer helemaal van ons.
L.T., hoofd van het geluidsteam
De opeenvolging van effecten, geluiden en manoeuvres wordt uitgewerkt vanaf de allereerste repetities en in detail vastgelegd in een draaiboek.
Er is een wereld van verschil tussen het eerste draaiboek en het draaiboek van de première.
L.R., productie-inspiciënte.
De partituur is de leidraad voor de productieinspiciënten, die de hele voorstelling lang met de regisseur in contact staan.
Wanneer op de avond van de première de deuren weer opengaan en het publiek zich installeert om een nieuwe voorstelling te ontdekken, is het werk van de teams Geluid en Belichting nog niet afgelopen.
Zij blijven de hele tijd aanwezig, achter de schermen. Zonder hen is er geen voorstelling. Ze staan niet op het toneel, noch in de schijnwerpers, maar beheersen alle geluids-, licht- en video-effecten.
Focus op het begin van de show
De voorstelling is nog niet begonnen, het publiek stroomt binnen. In de coulissen stijgt de concentratie al ten top. De regie lanceert het protocol voor het begin van de voorstelling: het orkest stemt zijn instrumenten, effect 49, de dirigent betreedt de orkestbak, applaus, de deuren gaan dicht, effect 50… top, duisternis in de zaal! Alles is uiterst precies getimed en afgemeten.
De toneelinspiciënt communiceert met het hele team van regisseurs, toneelknechten, geluid- en lichttechnici, en ook met de orkestmeester die de dirigent op tijd de orkestbak instuurt.
De entree van de dirigent markeert namelijk het begin van de voorstelling.
“Son 1” (Geluid 1) Hoor je ‘t niet? Dat is heel normaal. Het was namelijk een geluid onder de 20hz, onhoorbaar voor het menselijk oor. Waarvoor dienen ze dan? Om het publiek de trillingen van deze lage frequenties te laten voelen.
De cues van de MANOEUVRES zijn voor de machinisten
De cues van de geluiden (“SONS”) en de effecten (“EFFETS”) dienen om klank, licht en videoprojecties te starten.
Focus op lichten
La Fura dels Baus, het Catalaanse collectief dat Frankenstein opvoerde, plaatst innovatie in het middelpunt van zijn creatieve proces. Video's, interactieve decors en zelfs licht maken deel uit van de meeslepende ervaringen die zij in scène zetten.
Leds, HMI-ontladingslampen en halogenen: in Frankenstein worden heel wat verschillende soorten licht gebruikt.
Een honderdtal projectoren zorgen voor ongeveer 50.000 watt licht!
Een groot deel van de ledlampen is speciaal voor deze productie in de Munt gecreëerd.
En er is bijna 400 meter RGB ledlint gebruikt
Focus op videoprojecties
Videoprojecties worden een steeds gebruikelijker onderdeel van een operascenografie. De creatie van Frankenstein ging daar enorm ver in! De videobeelden en lichten worden van tevoren gemaakt en vervolgens gecodeerd zodat onze licht- en videotechnici alles kunnen aansturen en besturen.
Vier krachtige videoprojectoren, in combinatie met een hele rits aan verschillende schermen, zorgden voor spectaculaire projecties.
Op het podium zorgden meerdere tule schermen op verschillende dieptes voor een driedimensionale visuele illusie.
De effecten worden met de computer gecreëerd dankzij speciale mappingsoftware, waarmee de projecties in 3D kunnen worden vormgegeven en een specifiek beeld aan een bepaald scherm kan worden toegewezen.
Sommige van de in de voorstelling gebruikte beelden zijn van tevoren gemaakt, andere zijn tijdens de repetities door de videografen van de Munt gemaakt.
Focus op geluid en de complete show
Manoeuvres, effecten en geluiden volgen elkaar op om één totaalspektakel te creëren.
De geluidstechnici zorgen voor de versterking (van de zangers en de instrumenten) en voor de geluidseffecten die door de regie of de partituur worden vereist.
Het geluidsteam begint de repetities in het midden van de zaal op rij Q – waar je de voorstelling het beste kunt horen.
Hoewel operazangers geen microfoon nodig hebben om hun stem in de hele zaal te laten klinken, is versterking vaak wel noodzakelijk. Frankenstein, bijvoorbeeld, mengt gesproken en gezongen tekst. In zo’n geval moet een subtiel evenwicht worden gevonden tussen die twee. Miniatuurmicrofoons zitten verborgen in de kapsels, pruiken of hoeden van de zangers.
Er zit altijd een kleine vertraging tussen het geluid op het podium en in de orkestbak. Dit wordt gecorrigeerd door microfoons in de pit en een subtiele geluidsinstallatie in de coulissen.
Om tijdens de Covid-19-pandemie het koor te laten zingen met inachtneming van de vereiste afstand heeft het Geluidsteam 2 km glasvezelkabel aangelegd om de stemmen van het Koor dat vanuit het gebouw achter de Munt zong, onder leiding van de dirigent die vanuit de orkestbak werd gefilmd, live over te brengen.
