Kostuumateliers
Hoeden & decoratie
Hier worden onder meer hoeden, maskers en sieraden geproduceerd. Kortom, alle rekwisieten voor het hoofd of het lichaam van de zangers passeren bij het atelier Hoeden & Decoratie.
Er staan vaak de gekste uitdagingen op het programma: eetbare hoeden, reusachtige brillen, spiegels als voering van een kledingstuk, vleugels, waaiers, fantastische of uiterst levensechte maskers, bolhoeden, nonnenkappen of kronen... borduurwerk uit alle mogelijke periodes van de geschiedenis.
De meest uiteenlopende materialen worden in dit atelier bewerkt: veren, parels, stenen, schelpen, verf, rubber, stof, ijzerdraad, plexiglas, piep- en ander schuim, plastic en nog zo veel meer.
De productie van Bastarda (2023) deed alle kostuumateliers in actie schieten. Ook het atelier Hoeden & Decoratie was van de partij. Om de designs van kostuumontwerpster Petra Reinhardt tot leven te brengen, werden spectaculaire juwelen gereconstrueerd en gerecycleerd op basis van bestaande sieraden.
Bij ons is er geen gebruiksaanwijzing, elk nieuw accessoire is een nieuwe creatie!
M.H., medewerkster Hoeden & Decoratie
Tot het gebruikte gereedschap behoren naaimachines, strijkijzers, maar ook lasapparaten, haardrogers, lijmpistolen, hamers, vijlen, zagen, tangen, klemmen…
Hier een van de kappers geleende krultang om plooien aan te brengen in de halskragen voor Les Huguenots (2022).
De drie medewerkers van het atelier werken nauw samen met het productieteam, maar ook met hun collega’s van het atelier Grime & Pruiken.
De gecreëerde rekwisieten zijn een volwaardig onderdeel van de voorstelling. Alles moet vooraf zo worden ontworpen dat het beoogde effect geloofwaardig en realistisch is. Dat begint vaak almet het vastzetten van de hoeden op de hoofden van de zangers. Want daar zijn soms ingenieuze bevestigingssystemen voor nodig.
Hoeden
Om de hoeden te ontwerpen wordt gebruikgemaakt van immense hoeveelheid houten pasvormen in de reserve. Die doen dienst als mallen en worden geselecteerd op basis van de grootte en de vorm van het hoofd van de zanger. Soms moeten onze hoedenmakers wel wat truukjes uithalen, en worden de mallen met sokken bedekt om een paar maten te winnen.
Doorgaans wordt een stuk vochtig vilt op de mal gelegd, uitgerekt en gedroogd. Het vilt wordt vervolgens behandeld met een chemische stof om het tot de gewenste stijfheid te verharden. Maar ook nadien kan een hoed 1 tot 2 cm groter gemaakt worden. Daarvoor gebruiken de atelierseen schedelmeter , een instrument waarmee de vorm van de hoed kan worden aangepast.
Dit is een strohoed gemaakt voor de productie Il Turco in Italia (1995-1996). Een deel van de hoed moest op de scène door Don Narcisso worden opgegeten. Iedere avond opnieuw werd voor de voorstelling een koekje in de vorm van het ontbrekende stuk vastgelijmd met glucosesiroop.
Maskers
De meeste maskers worden met behulp van gips- of kleimallen gemaakt door het atelier, vervolgens aangepast aan het hoofd van de zanger en opnieuw uitgesneden.
Akoestische criteria zijn bijzonder belangrijk bij het maken van maskers voor zangers. De oren, neus en mond moeten namelijk altijd vrij zijn. En je moet natuurlijk ook op allergieën letten. Voor figuranten is het daarentegen geen probleem als een masker bijna helemaal gesloten is. Voor hen wordt rekening gehouden met andere beperkingen (ze moeten bijvoorbeeld vaak dansen of acrobatiek doen). Het comfort van de artiest krijgt altijd voorrang.
Maskers die werden gemaakt voor Norma (2021).
Pas na vele weken hoofdbreken en verschillende prototypes, werd de specifieke werkmethode gevonden - zo moesten éérst de tanden en dan pas de vacht gehecht worden, bijvoorbeeld. De productie van één beestenkop vergde wel een week werk.
